Μια κουβέρτα ...

Απάνω μου έχω ο φουκαράς,
στα πόδια μου ριγμένη,
μία κουβέρτα μάλλινη,
παλιά και ξεφτισμένη.

Όπως αυτές που συνηθούν
και βάζουν τα γερόντια,
όταν κρυώνουνε πολύ
και τρίζουνε τα δόντια.

Θυμάμαι ως τώρα νά 'τανε,
το φως να τρεμοπαίζει,
σ' εκειό εκεί το μαγαζί,
που είχαν οι κινέζοι.

"Αν τέλεις φίλος ζεσταθεί,
αυτό να αγκοράσει,
παρέα με γκυναίκα του,
το κρύο να ξεχάσει.

Τέτοιο επήρε Ντήμαρχο
και Περιφερειάρχη,
τέτοιο το άλλο βουλευτή,
και τ' άλλο το Νομάρχη.

Μόν' ένα τρύπα έχει εδώ,
άμα το τέλεις πάρ' το",
"Πόσο τ' αφήνεις;" "Ντώντεκα,
φίλο, ντεν είναι σκάρτο".

Μία κουβέρτα μάλλινη,
έχω ρίξει στα πόδια,
και προσπαθώ να ζεσταθώ,
μαζί με τ' άλλα βόδια.

 

post: Δύ-στιχος